میرقوام الدین مرعشی معروف به میربزرگ، سرسلسله سادات مرعشیان در مازندران
مقبره میر بزرگ در شهرستان آمل واقع شده و در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۵۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در واقع این بقعه آرامگاه میرقوام الدین مرعشی معروف به “میر بزرگ”، سر سلسله سلاطین مرعشی مازندران است. درباره نسب میر بزرگ گفته اند که او از فرزندان علی المرعش پسر عبدالله بن محمد بن حسن بن حسین الاصغر از فرزندان امام چهارم است. بانی اولیه این بقعه سید رضی الدین، فرزند میر بزرگ بوده است. بعدها این بنا ویران شد و مجددا قوام الدین، پسر رضی الدین، آن را به صورت اولیه بازسازی کرد. محققان می گویند: گویی همه ی بنا پوشیده از کاشیهای الوان، سرخ و سبز و آبی و زرد و ارغوانی و منقش بوده که بعضی از آنها بر بالای ورودی بنا موجود است. پس از فوت میربزرگ در سال ۷۸۱، پسرش رضی الدین، حاکم آمل، بقعه ای در محل مزار پدر بنا کرد. پس از حمله تیمور به آمل و شکست سلاطین مرعشی، حکومت آمل به اسکندر شیخی، پسر افراسیاب چلابی واگذار شد که او در سال ۷۹۶ این بقعه را ویران کرد. پس از مرگ تیمور و بازگشت سادات مرعشی به مازندران، در سال ۸۱۴، این بنا به همت سید قوام الدین، نوه میر بزرگ، به شکل اولیه خود ساخته شد. در دوره صفویان، این بقعه با کاشی هایی نفیس تزیین گردید. در دوره های بعد و به مرور زمان، این بنا بر اثر زلزله و فقدان مراقبت صدمات زیادی دید و کاشی های آن و اشیای نفیس موزه مقبره و همچنین آثار گران بهای چوبی، از جمله صندوق مرقد، به سرقت رفت. تا اینکه در سال های ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۰ شمسی، تعمیراتی در بنا انجام شد
